Poorten van de liefde
21 december ’14
Beste mensen,
Voor de herfstvakantie van 2014 heb ik tegen mijn collega Ignace verteld dat een Iraakse schilder mij heeft gevraagd om een artikel over zijn kunst te schrijven. Ik ben opgegroeid met verschillende talen, overdag geef ik les in het Nederlands en thuis praat ik met Vivian Aramees en ‘s avonds schrijf ik in het Arabisch en soms lees ik in het Engels. Ik vertel tegen Ignace vaak over mijn culturele activiteiten.
Hij luistert en stimuleert mij om door te gaan met mijn contacten met mijn Iraakse vrienden. Dat zijn meestal architecten en schilders en artiesten, zo een beetje intellectuelen zoals wij. En toen heeft Ignace mij gevraagd om een expositie voor één van Iraakse kunstenaars hier in deze mooie zaal van het Cultureel Buurtcentrum De Bergen te organiseren.
Ik heb meteen ja gezegd en voor dat wij naar Dubai zijn gevlogen hebben wij alle belangrijkste afspraken gemaakt. Ook tijdens onze vakantie heb ik tientallen e-mails verzonden over de voorbereiding en de maten van alle schilderijen en hun namen en zo voort en zo voort. En nu is mijn droom waar gemaakt dankzij de stichting De Bergen en ook met de medewerking van het Van Abbe museum, die alle lijsten aan ons heeft geleend. Een prachtige samenwerking. Alles liep goed zonder vertraging. In korte tijd staan we tussen een prachtige en unieke kunst van onze vriend Ayad Al-Zobadi, die ik nooit heb ontmoet, maar we hebben samen één land, land dat heet Mesopotamië tussen de twee rivieren Tigris en Eufraat. Ik kom uit Nineveh en hij uit Babylon. Ik uit het Noorden en Ayad uit het zuiden. In Irak lopen onze rivieren vanuit het noorden naar het zuiden, dus we hebben niet boven en onder rivieren zoals hier in Nederland. Ayad is als moslim geboren en ik ben als christen geboren maar religie en geloof spelen weinig rol tussen ons, want we respecteren elkaar en ondersteunen elkaar. Ik heb bewust deze keuze gemaakt om meer aandacht te geven aan het thema integratie en het samen leven met elkaar in vrede. Irak is nu een oorlogsland en ook een gevaarlijk land om te wonen en te werken maar toch er is wel hoop voor de mensen daar, voor mijn volk dat moe is van al de ellende en de verwoesting die het tot nu heeft meegemaakt. Maar Ayad kan wel werken en schilderen en kunst creëren voor iedereen. Twee jaar geleden heeft Ayad zijn negende expositie in Bagdad en met de zelfde titel “ poorten van de liefde “ geopend. Ik heb toen voor zijn expositiefolder een artikel geschreven, in het Arabisch natuurlijk, mijn tweede taal. Nu zijn de schilderijen hier en tussen ons en ik kijk met andere blik dan twee jaar geleden want toen heb ik alleen de foto’s van de schilderijen gezien.
Ayad heeft het thema liefde gekozen want hij is ook moe van de agressieve kant van de mensheid. Hij wil graag de mensen bewust maken van de andere kant, de liefde voor het leven zelf en de liefde voor de mensheid. Ayad heeft daarom aan zijn centrale thema een andere, architectonische, factor toegevoegd, de poorten. Ik ben Architect en ik heb ook veel poorten ontworpen. Maar de belangrijkste poort ooit is Ishtar poort. Ishtar was de god voor liefde en de oorlog tegelijkertijd, onder haar poort in Babylon liepen de machtigste legers op aarde toen Babylon zelf het centrum van de wereld was. De blauwe kleur van de schilderijen van Ayad is dezelfde als die van de Ishtar poort, dus we kunnen zeggen dat we naar Babylon zijn geweest of beter gezegd dat Babylon naar Eindhoven is gekomen.
Ayad heeft 14 poorten voor ons gebouwd, de Poort voor het huwelijk, de liefdespoort, de poort tegen jalousie, de Al Hawdaj poort, de poort voor de vruchtbaarheid, de poort voor de wensen, de priester poort, de poort voor de ziel en de Ishtar poort maar ook een prachtig schilderij met de titel liefde en muziek. Elke schilderij heeft een verhaal, een echt verhaal maar met symbolieke betekenis. Ayad’s stijl is een combinatie tussen : realisme, symbolisme en expressionisme. De stier is het symbool voor de mannelijkheid, de vogels voor de liefde, de vissen voor de vruchtbaarheid. Zijn kracht ligt in de manier van verbeelding en de compositie van het schilderij. Zijn stempel is helder en duidelijk en we weten tot nu toe niet of Ayad begint van geheel naar fijn of van fijn naar geheel. Ik kan uren en dagen genieten om te kijken naar zijn perspectieven en de ruimte tussen alle figuren met een diepe emotie in hun gezichten. Bedankt Ayad voor deze momenten en bedankt voor iedereen die zo hard heeft meegewerkt om mijn droom waar te maken met name mijn familie en de groep stichting de Bergen. En bedankt voor jullie ook.